น้องผักบุ้งพาไปเที่ยวเมืองเชียงรุ้งไปกันเลย


ไปเที่ยวเมืองเชียงรุ้ง เมืองใหญ่ของสิบสองปันนาแล้วก็นึกเสียดายเมืองเชียงใหม่ เมืองใหญ่ทางภาคเหนือของไทย ที่เจริญเติบโตอย่างไร้ขอบเขต ขาดการยับยั้งและอนุรักษ์ให้อยู่ในระดับที่น่าพอใจ จนวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์สูญหายไปเกือบหมดสิ้น ผิดกับสิบสองปันนา ที่ทางการจีนได้ออกกฏหมายอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมของชาวไทลื้อไว้หลายๆอย่าง รวมทั้งผู้คนในสิบสองปันนายังดำเนินชีวิตแบบดั่งเดิม ซึ่งเป็นการรักษาประเพณีและวัฒนธรรมได้อย่างน่าชื่นชม เรียกว่าล้านนาของไทยมีขนบประเพณีอะไร สิบสองปันนาก็มีไม่ต่างกัน เพียงแต่ว่าที่สิบสองปันนายังมีรูปแบบเดิมๆ ่ไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากอดีตมากนัก

การมาเที่ยวสิบสองปันนา บางคนถึงกับบอกว่าเป็นการย้อนยุคสู่บ้านเกิดเมืองนอนของคนล้านนาไทยในอดีต บางคนกล่าวว่าไม่ต่างกับไปเที่ยวเชียงใหม่เมื่อสักราว 40-50 ปีก่อน

ก่อนที่จะทำความรู้จักกับสิบสองปันนา ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองเชียงรุ้ง หรือเชียงรุ่ง ตามภาษาท้องถิ่นเดิม ก็จะขอตั้งต้นการเดินทางจากประเทศไทยที่อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย ซึ่งเป็นอำเภอริมฝั่งโขง มีเขตติดต่อกับเมืองห้วยทราย แขวงบ่อแก้ว ประเทศลาว หรือ สาธารณะรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เรียกย่อๆว่า สปป.ลาว

การเดินทางจากไทยสู่ดินแดนสิบสองปันนา เป็นการท่องเที่ยวไปตามเส้นทางสายใหม่ เชื่อม 4 ประเทศ ได้แก่ไทย ลาว จีน และพม่า มีชื่อว่าถนนสาย R3 เป็นเส้นทางเพื่อการท่องเที่ยวและการขนส่งสินค้าระหว่างกัน โครงการนี้ได้เริ่มมาเมื่อปี พ.ศ. 2546 จนมาถึงปี พ.ศ. 2550 ก็เริ่มเห็นรูปร่างเป็นถนนลูกรัง แต่ก็สามารถเดินทางไปมาหาสู่กันได้แล้ว และการเดินทางในครั้งนี้ (มีต.51) อาจเรียกว่าเป็นปฐมฤกษ์ของเส้นทางสาย R3a เขตประเทศลาว ที่พึ่งสร้างเสร็จกันหมาดๆ ชนิดแกะกล่องกันทีเดียว ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน ได้ยินว่าถนนยังสร้างไม่เสร็จ รถวิ่งกันฝุ่นตลบไปตลอดทาง หากเป็นช่วงฤดูฝนก็ลุยโคลนกันเละเทะ